Koment editorial i INA
Raporti më i ri i Komisionit Evropian e bëri edhe një herë të qartë: Maqedonia e Veriut nuk do të ketë të ardhme evropiane nëse nuk i përfshin bullgarët në Kushtetutë. “Bëni çfarë të doni, por Bullgarët duhet të jenë pjesë e saj,” është përkthimi i drejtpërdrejtë i mesazhit politik që vjen nga Brukseli, i cili në thelb i kujton Shkupit se rruga drejt BE-së nuk është vetëm reformë, por edhe kompromis historik.
Komisioni Evropian në raportin e tij vlerëson se vendi ka mbajtur përputhje të plotë me politikën e jashtme dhe të sigurisë të BE-së – një dëshmi për zgjedhjen strategjike të Shkupit. Por njëkohësisht, ai nënvizon se nuk janë ndërmarrë “hapa vendimtarë” në përmbushjen e kushteve për fillimin real të negociatave, sipas Kornizës Negociuese të miratuar në vitin 2022.
Në përfundime, Brukseli kërkon më shumë rezultate në luftën kundër korrupsionit dhe krimit të organizuar – dy fusha që mbeten pika të dobëta në vlerësimin e çdo raporti të Komisionit Evropian për Maqedoninë.
Nga ana tjetër, kryeministri Hristijan Mickoski, pas vizitës së tij në Bruksel, u përpoq të dërgojë një mesazh të balancuar: Maqedonia është e gatshme për dialog dhe integrim, por jo për diktate të pafundme nga fqinjët. Ai shprehu hapur frikën se ndryshimet kushtetuese mund të mos jenë kushti i fundit që Bullgaria do të vendosë në rrugën e integrimit evropian.
Në këtë kontekst, Brukseli duket se ka zgjedhur një qëndrim të ftohtë dhe të prerë: pa ndryshime kushtetuese, nuk ka hapje të kapitujve negociues.
Por pyetja që ngrihet sot në Shkup është më e thellë: a po kërkon Evropa reforma dhe përparim demokratik, apo thjesht një nënshtrim politik ndaj interesave të vendeve anëtare?
Nëse kompromiset bëhen pa garanci të qarta se rruga drejt BE-së nuk do të pengohet më, atëherë çdo hap i radhës mund të kthehet në një tjetër rreth vicioz të zhgënjimit politik. Maqedonia e Veriut është në një udhëkryq delikat – midis nevojës për të ruajtur dinjitetin kombëtar dhe detyrimit për të mos mbetur jashtë derës evropiane.
