nga Belen Fernandez
Gjashtë dekada pas krizës së raketave kubane, imperialistët e armatosur me armë bërthamore mbeten të vendosur në rrugën e luftës.
Të gjithë e kemi dëgjuar historinë. Në tetor 1962, bota pothuajse pësoi një holokaust bërthamor për shkak të të ashtuquajturës “kriza e raketave kubane”, kur Bashkimi Sovjetik djallëzor mori përsipër të instalonte armë të shkatërrimit në masë në ishullin e Kubës, vetëm 150 km (93 milje) larg bregdeti i Shteteve të Bashkuara.
Shpesh i humbur në narrativë – madje edhe sot e kësaj dite – është se aktiviteti raketor sovjetik në Karaibe ndodhi vetëm pasi SHBA-ja kishte instaluar raketa “Jupiter” të pajisura me armë bërthamore në Turqi, e cila kufizohej me Bashkimin Sovjetik.
Më shumë se gjashtëdhjetë vjet më vonë, Kuba është ende një gjemb në këmbë për SHBA-në, pavarësisht embargos së vazhdueshme, asfiksuese të SHBA-së – e cila daton nga i njëjti vit me krizën e raketave dhe përbën një armë të shkatërrimit në masë më vete.
Bashkimi Sovjetik është zhdukur prej kohësh, por kombi ishull i bezdisshëm elastik tani dyshohet se ka vendosur të presë një tjetër kërcënim ekzistencial: Republikën Popullore të Kinës.
Më 8 qershor, Wall Street Journal e krahut të djathtë raportoi pa frymë se Kuba së shpejti do të mburret me një “bazë sekrete spiunazhi kinez” me fokus në SHBA, me Pekinin që u nënshkrua për t’i paguar Havanës miliarda dollarë për “objektin e përgjimit”. Më pas, më 20 qershor, e njëjta gazetë dha alarmin në lidhje me një marrëveshje të re të përbashkët trajnimi ushtarak kinezo-kuban në ishull, duke ngritur “perspektivën e trupave kineze në pragun e Amerikës”.
Dhe megjithëse vërtetësia e raporteve ende nuk është vërtetuar, ka shumë vend për hipokrizi perandorake ndërkohë.
Si fillim, Wall Street Journal e merr të mirëqenë se Kina është agresori në këtë ekuacion – edhe pse pranon gjëra të tilla të rëndësishme si që SHBA angazhohet në mbikëqyrjen elektronike në Detin e Kinës Jugore, i shet armë Tajvanit dhe kryeson një bazë ushtarake në Gjiri i Guantanamos i Kubës që është përdorur “si një stacion inteligjence sinjalizues”.
Në të vërtetë, e njëjta gazetë raportoi në shkurt se SHBA-ja “po rriste ndjeshëm numrin e trupave të dislokuara në Tajvan” – duke folur për “pragjet e dyerve” dhe për ishujt që ndodheshin pak larg brigjeve të armikut. Dhe duke folur për stërvitje të përbashkëta stërvitore, artikulli specifikonte gjithashtu se Garda Kombëtare e Miçiganit ishte e zënë duke udhëzuar një “kontigjent të ushtrisë tajvaneze” në tokën amerikane.
Natyrisht, SHBA-ja e mposht Kinën në çdo gjë, nga përgjimet ndërkombëtare dhe ndërhyrja politike ndërkufitare deri te bombardimi i dritave të ditës jashtë vendeve të tjera.
Por ndërkohë që SHBA-ja e sheh veten si të pajisur në mënyrë të njëanshme me të drejtën për të bërë çfarë të dojë kudo që të dojë, çdo përafrim i largët i një sjelljeje të tillë nga vendet e tjera konsiderohet si një shkelje e pafalshme dhe barbare – veçanërisht nëse kjo ndodh në “oborrin e shtëpisë” së vetëshpallur të Shteteve të Bashkuara.
Dhe ashtu si në fillim të këtij viti, kur mediat amerikane dhe hipesterët politikë morën “tulumbacin spiun” kinez dhe vrapuan me të, konspiracioni i supozuar Kubë-Kinë ka siguruar çdo lloj ushqimi për luftënxitësit rezidentë të Shteteve të Bashkuara.
Rasti në fjalë: Një artikull i kohëve të fundit në uebsajtin me bazë në Uashington DC, The Hill nga John Bolton – diplomat amerikan për një kohë të gjatë, ish-këshilltar i sigurisë kombëtare i Donald Trumpit, dhe, me fjalët e tij, “dikush që ka ndihmuar në planifikimin e grushteve të shtetit ” në vende të tjera.
Bolton argumenton se “ndërhyrja e Kinës në Kubë pasqyron një përshkallëzim të rëndësishëm në aspiratat e saj hegjemoniste, të barabarta ose më të rënda se prania sovjetike e viteve 1960” dhe se SHBA duhet “të mendojë përsëri nëse dhe si të përmbysë regjimin post-Castro të Havanës”.
Në fund të fundit, grushtet e shtetit të mbështetur nga SHBA-ja nuk janë kurrë ndërhyrëse.
Ndryshimi i regjimit apo jo, Bolton përshkruan një ndërprerje të marrëdhënieve diplomatike me Kubën dhe rritjen e sanksioneve kundër Kinës dhe bashkëpunëtorit të saj kuban. Që pushteti aktual politik i SHBA-së të mos humbasë se çfarë të bëjë me burgun e tij të paligjshëm dhe qendrën e torturës në territorin e pushtuar kuban, Bolton sugjeron: “Gjiri i Guantanamos, për shembull, nuk u përgatit kurrë si një terren për aktivitetet kundër Kastros, por mbetet plotësisht në dispozicion për ne sot.”
Ndërkohë, në një ndërhyrje të Fox News më 27 qershor të titulluar “Ajo që Kina po bën në Kubë është një kërcënim i madh për të gjithë ne”, nënkoloneli i pensionuar i ushtrisë amerikane dhe nënkryetari në Fondacionin e Politikave Publike të Teksasit, Chuck DeVore, gjithashtu mbron ndryshimin e regjimit kuban. duke arsyetuar se Kina “mund të kërkojë ta kthejë Kubën në një kamë vdekjeprurëse të drejtuar nga Amerika – një kamë që mund të tërhiqet në këmbim të braktisjes së SHBA nga Tajvani”.
Nga ana e tij, kongresmeni republikan nga Florida, Matt Gaetz, këshilloi së fundmi përdorimin e forcës ushtarake amerikane për të hequr asetet ushtarake kineze në Kubë, duke prezantuar gjithashtu një ndryshim në Aktin e Autorizimit të Mbrojtjes Kombëtare për të “ndaluar përdorimin e fondeve të taksapaguesve për të organizuar shfaqje zvarritëse në ushtri. bazat”.
Kërcënimet ekzistenciale me të cilat përballet hegjemoni global, duket se nuk kanë fund.
Dhe në rast se tmerri i situatës Kinë-Kubë nuk ka arritur të regjistrohet brenda vendit, Gordon G Chang i Institutit Gatestone të ekstremit të djathtë paralajmëron “komunistët e armatosur bërthamor në rrugën e luftës”, të cilët janë të prirur të instalojnë raketa tokë-ajër në ishullin e Karaibeve dhe kërcënojnë aleatët e Tajvanit me “shkatërrim bërthamor”.
Rezultati i tmerrshëm, sipas Chang, është se, “në sajë të Kubës, një luftë në Azi do të zhvillohet në, afër dhe mbi atdheun amerikan – ndoshta me armë bërthamore”.
Mjafton të thuhet se, gjashtë dekada pas krizës së raketave kubane, imperialistët e armatosur me armë bërthamore mbeten të vendosur në rrugën e luftës.
(Publikuar në Aljazeera, përkthyer nga Klankosova.tv)
