Genc Prelvukaj
Ky eshte qyteti i vjeter i Dubrovnikut, qe dikur njihej me emrin Ragusa. Ne fisnikerine e ketij qyteti, pergjate mesjetes se vone, perfshiheshin edhe familjet Ghinni, Spani dhe Gioni; arber etnike te cilet nga thellesite e Shqiperise se tanishme kishin emigruar heret aty.
Kundrejt origjines popullsia eshte mjaft hibride, gje qe ka ndikuar qe sot banoret e Dubrovnikut te jene nder njerezit me te edukuar ne ballkan. Nga njeqind njerez qe sheh brenda mureve, 95 jane vizitore te huaj, nga cdo pjese e botes.
Si kudo tjeter, kroatet as ketu nuk jane inferiore ndaj historise se tyre. Brezit ne formim i mesojne cdo dite te kaluaren e qytetit, ndersa per turistet e huaj kudo kane vene tabela qe tregojne saktesisht se ku kane rene predhat e minahedhesve serbe, cilat shtepi jane djegur dhe cilat çati jane demtuar.
Ne fund ka nje shenim qe thote: “Me te keqinj se ata qe e goditen qytetin, jane ata kroate qe kishin mundesi ta mbronin dhe nuk e bene e iken”. Flitet per 30 vite pas luftes se tyre.
Ndersa tek ne, ka shume njerez qe para te huajve flasin si kozmopolite, duke marre forme idiotesh. Per gjenocidin serb çele gur gojen, ndersa me e keqja, ndihmojne drejt pushtetit njerez qe kane krijuar diskurs te tmerrshem ndaj luftes. Pa harruar se kemi nje ministre te jashtme qe ka deponuar dosje kunder krereve te ushtrise, gje qe kur e diskuton me kroatet e Dubrovnikut shkakton nje neveri ne mesin e tyre.
