shkruan: Anila Nicklos
Gjatë gjithë jetës sime, e kam konsideruar veten me bollëk të bekuar që kam takuar Ikonat më të pabesueshme shqiptare, ato që kanë ndikuar, drejtuar dhe zhvendosur fatin e vetë ekzistencës sonë si komb dhe si popull. Dhe kur vendosni vëmendjen për të mësuar më shumë rreth udhëtimit të tyre, thjesht mund të zbuloni se sa të larta ishin shtizat për ta, sa lart duhej të hidheshin, sa të vështira ishin pengesat për të kapërcyer dhe sa dhimbje duroi zemra e tyre.
Gati 20 vite me pare, sic vendosi fati, ne nje nga eventet qe mora pjese me komunitetin shqiptaro amerikan ne Cleveland, beri prezencen e tij edhe mysafiri i nderuar dhe me i dalluar, Ekrem Bardha. Ai kishte udhëtuar nga Detroiti për të mbështetur komunitetin shqiptaro amerikan të Clevelandit. Që atëherë, personi që ecte nëpër sallë me një besim, fuqi, gjallëri, e megjithatë mirësi më ka mësuar shumë përmes angazhimit të tij aktiv politik dhe përpjekjeve të veta në të mirë të një kulture, populli dhe atdheu të tërë.
Në librin e tij të parë, Largë ende afër Shqipërisë, z. Bardha me zemër të hapur ndan rrugëtimin e tij personal nga Shqipëria në Amerikë. Mbaj mend që lexova librin që ai personalisht ma dhuroi mua dhe të tjerëve në komunitetin tonë në Cleveland. Deri më sot, jam i frikësuar për fuqinë e dashurisë që kjo familje kishte për njëri-tjetrin dhe për ata që kishin nevojë, si dhe për dashurinë e zemrës së tyre për vendin e tyre, Shqipërinë.
Jeta ecën kaq shpejt dhe ne përjetojmë të jemi të zënë. Dhe nëse gjërat shkojnë mirë, ne gjithashtu mund të bëhemi pak egoistë, të vlerësojmë më shumë jetën tonë personale dhe të tërhiqemi nga kontributet e komunitetit. Me angazhimin e z. Bardha sado larg Shqipërisë, sa sukses e çfarë arritjesh gëzonte, Shqipëria dhe Kosova mbetën përherë në krye të mendjes dhe pranë zemrës së tij.
Është aq e përshtatshme që ditëlindja e tij sot, dhe festa e ditës së nënës janë një ditë larg njëra-tjetrës këtu në Amerikë. Z. Bardha nene Buleja nje grua e ashper,trime dhe e dhembshur i mesonte mire djemte e saj. Nuk ka rastësi fotografia e saj është mjaft e dukshme në zyrën e zotit Bardha. Nene Buleja mori pjese plotesisht ne jeten e z. Bardha dhe kujtimet e tyre se bashku ne evente te ndryshme sjellin energji te bukura e te dashur dhe mbushin zyren e tij gjithmone. Ajo qe dua me shume (do ua rekomandoja shume te gjitheve ta lexojne librin) per historine qe zoti Bardha ndan me ne ne librin e tij eshte ky moment i vecante ne jeten e tyre, nene e bir, qe nuk mund ta harroj kurre, nuk do ta harroj dhe do ta ruaj gjithmone.
Radanj, qershor 1953 – Ekremi i ri vendos të arratiset nga Shqipëria. Një nga Samiu i vëllait të tij tashmë vuante në burgun komunist. Nene Buleja mori nje vendim te rende, duke lene nje pjese te zemres ne Shqiperi per te shpetuar djemte e tjere. Për Ekremin e ri, i qante zemra për vëllain e tij dhe sa e donte vendin nuk mund të bashkëpunonte me regjimin. Të dy, nënë e bir të shqyer me vendimin nisën udhëtimin për të mos parë prapa dhe për të kaluar kufirin. Ishte nje moment ku Nene Buleja ndjehej e rraskapitur duke ecur naten. Ajo i thotë Ekremit të ri, përpara… Nuk mund të eci më. Por Ekremi i ri e dinte, nëse nëna e tij qëndronte prapa, ai mund të mos e shihte më kurrë. Dhe Nene Buleja mund të kishte vuajtur pasoja të tmerrshme. Ekremi i ri e bartë nënën Bule në shpinë derisa të arrijnë në kufi. Teksa lexoja këtë histori në librin e tij, nuk mund të pushoja së qari. Ne jetojmë në kohë pasigurie dhe kohë në të cilat mund të vëmë në dyshim shumë gjëra. Një gjë është shumë e qartë… dashuria për njëri-tjetrin është ajo që na transporton në kohë të vështira. Zoti Bardha kujton nënën e tij Bule duke theksuar për të dhe vëllain se si duhet të qëndrojnë të gjithë bashkë, të bashkuar dhe ta duan njëri-tjetrin gjithmonë e përgjithmonë. Më vonë në jetë, lidhja mes nënës dhe djalit u forcua dhe u bë më e fortë. Zoti Bardha ruan një vend të veçantë në zemrën e tij për nënën e tij dhe kujton me dashuri se si vizioni i Nene Bulejes ndikoi pozitivisht dhe me sukses në jetën e tyre.
Shembulli i lidershipit dhe modelimit të z. Bardha çimentoi një epokë të re në mënyrën e ndërtimit të angazhimit politik, lobimit dhe marrëdhënieve dhe në mënyrën më të mirë për të ndikuar pozitivisht në kauzat shqiptare në Shqipëri dhe Kosovë. Ka thellësi të jashtëzakonshme në mënyrën se si Z. Bardha udhëheq angazhimin e tij politik, përpjekjet e tij të ashpra dhe pikëpamjen e tij të ekuilibruar ndaj asaj që duhet të jetë qasja më e mirë për të gjithë ne dhe se si të arrihet rezultati më i mirë në emër të të gjithëve ne. Zoti Bardha ben pershtypje se si partia e tij politike eshte Shqiperia dhe se si diaspora shqiptare ne SHBA eshte thesari me i cmuar per kombin shqiptar.
Në vitet, në të cilat kam pasur kënaqësinë dhe nderin të takoj z. Bardha, kam takuar shoqen dhe shoqen e tij të ngushtë të jetës zonjën Lumturia. Jemi takuar disa herë, dhe për raste të ndryshme. Në shtëpi, ajo shfaqi karakteristikat më mikpritëse të një nikoqiri me klas, elegant dhe të dashur dhe kur në evente, Lumturia ende zgjeronte dashurinë e saj dhe ofronte dhurata. Dhurata më e mirë që kam marrë ishte dashuria e saj e pastër. Zonja Lumturia vazhdimisht dhe me përkushtim mbështeti z. Bardha në përpjekjet e tij për Shqipërinë dhe Kosovën. Ajo u bë frymëzim në një rrugëtim që nuk erdhi pa punë dhe përpjekje. Ajo është frymëzim edhe për mua. Ka kaq shumë diell në sytë dhe në shpirtin e saj.
Ne mbyllje mund te kaloja ore te tera duke folur per Ekrem Bardhen nje mik i gjithe shqiptareve. Edhe pse, sot, uroj ta festoj, vizionin, lidershipin, dhe dashurinë për vendin e tij. Me fjalët e Ekrem Bardhës — Diaspora shqiptare duhet të investojë në Shqipëri. Shqipëria është atdheu ynë dhe duhet ta duam në momente të mira ose të vështira. Ne duhet të investojmë atje dhe të mbështesim ekonominë e saj.
Urime ditëlindja Ekrem edhe shumë tjera të mrekullueshme! Jam më i bekuar që të kam njohur!
