Ushtria ruse tregoi veprim dhe organizim të dobët strategjik. Sistemi politik pas tij është dëshmuar i paaftë për të mësuar nga gabimet e tij. Me pak perspektivë për të diktuar veprimet e Putinit, Perëndimit do t’i duhet të përgatitet për fazën tjetër të luftës katastrofike të Rusisë, shkruajnë analistët e Foreign Affairs, Liana Fix dhe Michael Kimmage.
Presidenti rus, Putin i shkatërruar nga lufta në Ukrainë, i hyri kësaj aventure me synimin për Aneksimin e Ukrainës, që do të ishte hapi i parë në rivendosjen e Perandorisë Ruse. Putin synonte të ekspozonte Shtetet e Bashkuara si një tigër letre jashtë Evropës Perëndimore dhe të tregonte se Rusia, së bashku me Kinën, ishin të destinuara për një rol udhëheqës në rendin e ri ndërkombëtar shumëpolar.
Nuk doli kështu. Kievi dhe ushtria e Ukrainës është shndërruar në një forcë, pjesërisht falë partneritetit të ngushtë me Shtetet e Bashkuara dhe aleatët perëndimorë.
Lufta në vetvete është e paparashikueshme. Në të vërtetë, rrjedha e konfliktit ka hedhur poshtë parashikimet e hershme se Ukraina do të binte shpejt; kthesa e fatit është e pamundur të injorohet. Megjithatë, Rusia duket se po shkon drejt humbjes. Se çfarë forme do të marrë kjo humbje është më pak e sigurt. Ekzistojnë tre skenarë bazë, secili prej të cilëve do të kishte pasoja të ndryshme për Perëndimin dhe Ukrainën, thuhet në analizën e Foreign Affairs.
Skenari i parë – Rusia pranon humbjen me kushtet e Ukrainës
Skenari i parë dhe më pak i mundshëm është që Rusia të pranojë humbjen duke pranuar një zgjidhje të negociuar për kushtet e Ukrainës. Do të duheshin shumë ndryshime apo kthesa, që ky skenar të realizohej pasi që janv humbur të gjitha mundësitë për bisedime diplomatike midis Rusisë, Ukrainës dhe Perëndimit. Shkalla e agresionit rus dhe shkalla e krimeve të luftës ruse do ta bënte të vështirë për Ukrainën që të pranonte çdo zgjidhje diplomatike përveç dorëzimit të plotë të Rusisë.
Përveç kësaj, qeveria ruse – nën Putinin ose një prej pasardhësve të tij – mund të përpiqet të mbajë Krimenë dhe të kërkojë paqe diku tjetër. Për të shpëtuar fytyrën në shtëpi, Kremlini mund të argumentojë se po përgatitet për një lojë të gjatë në Ukrainë, duke lënë të hapur mundësinë e inkursioneve të mëtejshme ushtarake.
Moska mund të fajësojë NATO-n për performancën e dobët, duke argumentuar se dërgesat e armëve, jo forcat ukrainase, e penguan Rusinë të fitonte. Që kjo qasje të kalojë në regjim, palët e vijës së ashpër – ndoshta duke përfshirë edhe vetë Putinin – do të duhet të margjinalizohen. Do të jetë e vështirë, por jo e pamundur. Megjithatë, nën Putinin, një rezultat i tillë është shumë i pamundur, duke pasur parasysh se qasja e tij ndaj luftës ka qenë maksimaliste që në fillim.
Skenari i dytë – Dështim në mes të përshkallëzimit
Një tjetër skenar për një humbje ruse do të përfshinte dështimin në mes të përshkallëzimit. Kremlini do të përpiqet në mënyrë nihiliste të vazhdojë luftën në Ukrainë, ndërsa në të njëjtën kohë do të përpiqet të nisë një fushatë sabotimi në vendet që mbështesin Kievin dhe në vetë Ukrainën. Në rastin më të keq, Rusia mund të vendosë për një sulm bërthamor në Ukrainë.
Më pas, lufta do të çonte në një konflikt të drejtpërdrejtë ushtarak midis NATO-s dhe Rusisë. Rusia do të transformohej nga një shtet revizionist në një shtet armiqësor, një tranzicion që tashmë është duke u zhvilluar dhe kjo do të përforconte besimin e Perëndimit se Rusia përfaqëson një kërcënim unik dhe të papranueshëm. Kapërcimi i pragut bërthamor mund të çojë në përfshirjen konvencionale të NATO-s në luftë, duke përshpejtuar humbjen e Rusisë në terren.
Skenari i tretë – Rënia e regjimit të Putinit
Skenari përfundimtar për përfundimin e luftës do të ishte disfata dhe rënia e regjimit, me betejat vendimtare që do të zhvillohen jo në Ukrainë, por në korridoret e Kremlinit ose në rrugët e Moskës. Putini e ka të përqendruar fort pushtetin në duart e tij dhe kokëfortësia e tij në zhvillimin e një lufte humbëse e ka vënë regjimin e tij në terren të lëkundshëm. Rusët do të vazhdonin të ndiqnin perandorin e tyre të paaftë vetëm deri në një pikë të caktuar.
Megjithëse Putini ka sjellë stabilitet politik në Rusi – një arritje e lavdërueshme duke pasur parasysh thyerjet e viteve post-sovjetike – qytetarët e tij mund të kthehen kundër tij nëse lufta çon në varfëri të përhapur. Rënia e regjimit të tij mund të nënkuptojë një fund të menjëhershëm të luftës, të cilën Rusia nuk do të ishte në gjendje ta zhvillonte në mes të kaosit të brendshëm që do të pasonte. Një grusht shteti i ndjekur nga lufta civile do të përjetësonte atë që ndodhi pas marrjes së pushtetit nga bolshevikët në 1917, i cili përshpejtoi tërheqjen e Rusisë nga Lufta e Parë Botërore.(INA)