Shprehitë e vogla që janë normale për shumicën e njerëzve mund të jenë fillimi i një sëmundjeje të rëndë mendore
Ekspertët shprehen se këto gjashtë simptoma tregojnë sëmundje mendore:
1. Nuk mund të urinoni kur është dikush afër
Nëse nuk mund të urinoni kur dëgjoni zëra para tualetit ose dikush është në banjë me ju, sigurisht që nuk jeni i vetmi, por ndoshta nuk e dini se kjo gjendje ka emrin e vet në mjekësi dhe quhet – pareza. Praktikisht përfaqëson frikën e urinimit dhe “paralizën” e fshikëzës në prani të personave të tjerë.
Shtatë për qind e popullsisë së botës e ka përjetuar këtë të paktën një herë, dhe në raste ekstreme, njerëzit nuk mund të urinojnë askund përveçse në shtëpi dhe kur janë vetëm. Ekstreme të tilla zakonisht përfundojnë me implantimin e nevojshëm të një kateteri, transmeton Telegrafi.
2. Kafshimi i thonjve
Onikofagjia është një nga çrregullimet mendore më të zakonshme që manifestohet nga kafshimi obsesiv i thonjve. Rreth 45 për qind e njerëzve të moshës 10 deri në 18 vjeç vuajnë nga onikofagjia dhe kryesisht janë gra. Në shumicën e rasteve, ky çrregullim nuk largohet me adoleshencën. Dëshmi për këtë janë Britney Spears, Jackie Kennedy, Eva Mendez… Në rastet më të rënda, kutikulat dhe dhëmbët mund të shkatërrohen në mënyrë të pariparueshme dhe të mos harrojmë bakteret që qëndrojnë në thonjtë dhe hyjnë në trup në këtë mënyrë.
3. Shpërthime të forta emocionesh
Imagjinoni situatën: Shefi juaj ju kritikon për një gabim të rëndë dhe ju ndiheni sikur do të shpërtheni së qeshuri në çdo moment. Qetësohesh, përpiqesh ta fshehësh të qeshurën pas shprehjes “fajtor i penduar”, por në fund shfaqet një buzëqeshje në fytyrën tënde. Pasohet nga të qeshura më të forta dhe më pas histerike që nuk mund ta kontrolloni. Është një sindromë e derdhjes së fortë të emocioneve, e njohur edhe si ndikim pseudobulbar.
Në një situatë të tillë, një person i përgjigjet stresit me një reagim krejtësisht të kundërt nga ai që është logjik, si të qeshurit në situata të trishtuara ose serioze. Nëse një person qesh me gëzim me dështimet e njerëzve të tjerë, është katagelasticizëm. Në mjekësi, përshkruhet si një çrregullim në të cilin një person ndjen kënaqësi duke u tallur me të tjerët.
4. Pamundësia për të njohur ose ndjerë një emocion
Ju duhet të keni dëgjuar shpesh nga miqtë se si partneri i tyre nuk është mjaftueshëm i sinqertë, se si ai nuk flet kurrë për përvojat e tij ose është plotësisht “i padisponueshëm” dhe duket se nuk i intereson se si ndihet. Në dy të tretat e këtyre situatave, në fakt është një fenomen i quajtur alexitymia!
Bëhet fjalë për paaftësinë e një personi për të njohur dhe shprehur gjendjen e tij emocionale me fjalë. Secili prej nesh ka një shkallë të caktuar aleksitimie, por në raste të rënda kjo gjendje mund të shkatërrojë plotësisht jetën e një personi. Është më e zakonshme tek meshkujt dhe 8-10 për qind e popullsisë vuan nga aleksitimia e rëndë.
5. Intoleranca ndaj tingujve
Secili prej nesh acarohet nga ndonjë tingull – tingulli i shkrimit të shkumës në dërrasën e zezë, zhurma e ngjeshjes së thonjve, goditjes… Nëse është normale apo jo, varet nga lloji i tingullit dhe forca e ndikimit të tij në jetën tuaj.
Çrregullimi mendor misofonia është një gjendje në të cilën tingujt normalë shkaktojnë acarim. Për shembull, tingujt e ushqimit gjatë kohës që dikush ha, merr frymë, kollitet… Për personat që vuajnë nga misofonia, mjafton vetëm një tingull i tillë për t’i hedhur nga rruga. Në raste ekstreme, njerëzit mërziten aq shumë saqë janë në gjendje të qëllojnë ose godasin dikë duke bërë tingujt e përmendur.
6. Çrregullim sfidues opozitar
Njerëzit që vuajnë nga ky çrregullim janë gjithmonë armiqësorë ndaj dikujt ose diçkaje dhe vazhdimisht minojnë autoritetet në një mënyrë shumë të zhurmshme dhe të pakëndshme. Të tjerët i shohin si grindavecë kokëfortë, por mjekësia thotë se kjo sjellje vjen nga një përvojë me një figurë autoriteti shumë të pakëndshme. Çrregullimi sfidues opozitar është në fakt shumë i zakonshëm tek të rriturit, por prek gjithashtu rreth 20 për qind të fëmijëve. Nuk është sjellje e keqe herë pas here, por një gjendje konstante që zgjat të paktën gjashtë muaj. Nëse nuk trajtohet, situata përkeqësohet në mënyrë drastike me kalimin e kohës.
