Dijana Toska
Ishte një ditë e sikletshme. U përpoqa të ruaj integritetin personal si esencë humane, jashtë bindjeve politike të ditës, sepse sot Kosova ishte sërish nën trysni ndërkombëtare duke u ballafaquar padrejtësisht me një agresor shekullor.
Ishte një ditë që kërkonte unitet, vendosmëri, përkrahje morale, mediatike nga pozita e opozita, dhe gjithësecili, ngase AJO kishte sot nevojë për FRYMËN e popullit të vet.
E dhimbshme deri në palcë kur sheh se si ata që e tradhtuan, e shkatëruan, u lavdëruan me fluska e nënshkruan marëveshje të llojllojshme e të dëmshme, janë më të zëshmit dhe pa kurfarë turpi kërkojnë njohje reciproke nga një kryeministër që po lufton sëpaku të zbus dëmin e shkaktuar.
Më ka marr malli për kohën kur luftohej, kur protestohej, kur ishim bashkë, kur kishim ideale për ta bërë shtetin TONË KOSOVËN.
Kosova, sot ishte e vetmuar, i mungoi fryma e popullit të vet!
