NË SHKUP TË GJITHË PËRGJOJNË
Orienti dhe oksidenti rrijnë ngjitas
Pas shpinës sime në Shkup
E kuqja dhe e zeza përgjojnë
Ndodhirat e mbrëmjes
Tek flas me miq gazetarë duke ngrënë darkë
Përsëritemi nëpër llafe të pista politike
Ah objektivja ku mbeti ajo
A foli apo nuk foli për diktat Karl Poperi
Krejt njësoj për evropianët e Mogherinit
Në Shkup të gjithë përgjojnë
Edhe macet mbi kontejnera
Edhe qentë e palarë të rrugës
Edhe përmendoret e Filipit dhe Aleksandrit
Na përgjojnë se sa e lëvizim perin
E kënaqësisë
Sa e ngrisim zërin kundër Qeverisë
Ai më i madhi merret me bujq e pensione
Merret me socialin ai i madhi
E rrin i qetë
Kur na sheh si korruptohemi
Kaq lehtë
Ne njerëzit në nevojë
Oh objektivën e paskan fshirë lypsat
E paskan fshirë te Rrapi në Shkup
Se në Kumanovë u rrënua fillimi
Bërtiti dikush
Orienti ra
Oksidenti tha
Fallin e bëjmë ne
Në Shkup të gjithë përgjojnë
KAFKË BALLKANIKE
Kafkë e qetë
Pesë mitra pranë saj
Zog i zi ec përrreth
Nga një mendim lëshon mbi kafkë
Kafkë ballkanike
Se kush pëshpëriti
Nga rrethanorët qiellor
Tinguj universi
Tunguj uni ilir
Se kush i këndon kafkës
Me kaq sentiment mesdhetar
Ka një Zeus
Ka një Apollon
Që ruan kujtime për këngët
E shumë kafkave pellazge
Ka një shqiptar të uritur
Për dije e shije antike
Që i’u flet tani me kaq delikatesë
E pyet
Kush e mallkoi kafkën
Dhe trupin e saj kaq të shpërndarë
MENDIM
Lëshoj dorën mbi lugjet e Përmetit
Nis të hapet dita e krijimit të parë
Pa dashje shkel një hartë ilire me këmbë
Atje mbi Këlcyrë
Them bëra mëkat
E më ikë aq larg bashkimi i arbërve
Liria e tyre fshehur në skaje e dete
Prandaj ëndërroj lojën
Me hidhërimin e Zotit
Ku ka gabuar me nënat
Ku është e fshehur e bukura
E Rilindjes Kombëtare
Që goja ime s’e prek dot
Profecitë e ndjenjës klithin e çmenden
Mbi tokën e çarë mbi tokën e thatë
O ujë i lindjes së re
Bëje shqiptarin mendim
Pendim e profet bëje
ASGJSË S’LËVIZ NË BUKURI
Ka ikur dita s’di se ku
Njerëzit luhaten si manaferra
Kuptimi për fatin vetëm rastësi
Që prish rehatinë
E kënaqësive të vjetra
Ka ikur qeshja e mesditës
S’di se ku
Bari rritet i qetë mbi tryezë
Era nuk i ngacmon dritaret
Asgjë s’lëviz në bukuri
Ka pushuar së foluri
Goja e jetës
Të njëjta grisen magjitë
Orgjitë të njejta mësimet
S’ka ndryshuar racionalja provinciale
Qyteti hesht në zhurmën e vet
Sa shumë vetura
Sa pak wc publike
Vajzat vetëm në kafene rrinë
Çunat shigjetojnë kot
‘’Mishi do mishin’’ thotë një poet spanjol
Ejakulim do të thotë pak
Për ta lagur politikën e rrugës
Për ta grisur durimin e njerëzve varfanjak
Për ta çuar Kumanovën fluturimthi
Në Los Anxhelos
Të bëhet një kumanovare Vinona Rajder
O Qyteti hesht
Hesht në zhurmën e vet
E dita ka ikur s’di se ku
RRËSHQITUR KAH DERA
Në maje të buzëve
Në dalje të bebëzës të shoh
Dhe flas me ty si njeri i harruar nga miqtë
Flas për gojën e kësaj loje të turpshme
Dhe i bëj bllok mëkatit
I bëj ftesë mençurisë të vie në kokën time tani
Sa për ta përbi kuptimin e bisedës
Bebëzo
Ëndërra e bukur për ty
Ka qejf të vij në gjakun tim në deje
Të shpupurisë normalen time familjare dhe
Sentimentale
Po ëndërra e lagur për ty
Hyn e del kujdesshëm në fijet e zemrës sime
Të uritur për më shumë dashuri kozmike
Në daljen e bebëzës tënde kah faqet
I them dorës mos mos dhe mosss
Ajo iku në kontinentin e kaltërt
Ku vetëm kuaj të bardhë vrapojnë pas erës
Dallëndyshet ngrijnë duke cicëruar
Ajo iku e nuk do të kthehet më
Në mendimet e lagështa rinore
Por unë e dua
Kështu sikur nuk do me ardhë
Sikur nuk do të më prekë në gishta
Kështu e dua
Dhe mjafton të bëhem njeriu më i vetmuar tani
Kështu si po hesht e s’po më flet më
E dua e dua Bebëzën
E dua në puthje të shpejta
Mbështetur për muri
E dua
MALL PËR PRISHTINËN
Prishtina më miklon me të ftohtin e saj
Në lokalet më me stil brenda
Kujtoj kohën e rritjes sime këtu
Dhe shoh një shoqe të studimeve e trashur
Tamam si unë tani
Por sytë e kaltër e të egër përsëri me çuan në uri
Ajo më fton për llafe tani
E unë kujtoj pickimin e dorës në biblotekë
Dhe të qeshurat e shokëve anash
Ajo një grua e lumtur me çantë të bukur në krah
Me po aq spontanitet masiv
Në qitje buzësh kah sytë e mi
Më ndjell habi e kujtim
Me sjell sentimentalen e frikshme në rini
Kur qeshja sa bukur i varej në buzë si tani
Ah ajo qeshja që më mbante freskët
Nëpër lexime çdo ditë
Student dikur isha sudent
I Prishtinës pra
