Më 10 korrik 2018 u kthye një faqe në historinë e futbollit. Pesë herë fituesi i “Topit të Artë”, Cristiano Ronaldo po largohet nga Real Madridi pas nëntë sezonesh verbuese. Zyrtarisht nis një sfidë e re. Jozyrtarisht, shumë më tepër. Pas këtij transferimi kumbues, shfaqet një realitet më kompleks, mes divergjencave të brendshme, krenarisë së mavijosur dhe logjikës ekonomike.
Ëndrra e Madridit, ngritja e një miti…
Kur iu bashkua Real Madridit në vitin 2009, Cristiano Ronaldo nuk ishte ende ikona globale që do të bëhej. Në vetëm pak vite, portugezi e shndërroi klubin në një makinë fituese. Katër Liga të Kampionëve, dy tituj të La Ligës, një mori rekordesh. Nën qendër të vëmendjes së Santiago Bernabéu, ai mishëron përsosmërinë, standardet e larta dhe suksesin. Por kjo periudhë e artë maskon një tension themelor.
Pas fasadës triumfuese, ekuilibri mes njeriut dhe institucionit po bëhet i brishtë. Real Madridi është një shtëpi me një identitet të fortë. Presidenti i saj, Florentino Pérez, orkestron klubin si një perandori, të strukturuar rreth një miti: kolektivi gjithmonë ka përparësi ndaj individit. Megjithatë, Ronaldo, përmes shtatit të tij, vendosmërisë së tij dhe kërkimit të tij të pandërprerë për njohje, gradualisht po i shpëton kësaj kornize. Ai bëhet më shumë se një lojtar. Ajo bëhet një markë. Dhe kjo rritje e pushtetit është shqetësuese.
Një divorc i egos dhe strategjisë…
Në pamje, arsyet e largimit janë klasike: një sfidë e re, dëshira për të zbuluar Serinë A, një kontratë tërheqëse e ofruar nga Juventusi. Megjithatë, në zemër të largimit të Cristiano Ronaldos qëndron çështja e njohjes. Që nga viti 2017, pas një Champions League të pestë, lojtari portugez ka pritur një gjest nga klubi. Një rritje rroge në përpjesëtim me performancën e tij. Dëshmi e prekshme e vendit të tij në hierarkinë botërore, pasi Lionel Messi sapo ka zgjatur kontratën me FC Barcelona me një rekord.
Por Real Madridi po ngec. Florentino Perez, besnik i politikës së tij afatgjatë, sheh më tej. Ronaldo është 33 vjeç. Brezi i ri po shfaqet. Presidenti nuk dëshiron t’i dorëzohet logjikës individuale. Ai vonon, më pas refuzon një rritje rroge që Ronaldo e konsideron të ligjshme. Mesazhi është i qartë: klubi, jo lojtari, shkruan historinë.
Ky pushim i heshtur u përkeqësua pas finales së Kievit në 2018. Pak minuta pas fitores, Ronaldo mbolli dyshime në një deklaratë sibilinike: “Ishte mirë të luaja për Real Madridin”. Shtypi po bëhet i egër. Në prapaskenë, largimi është tashmë një punë e kryer.
Tensione të shumta, një kontekst i brishtë
Pse Cristiano Ronaldo u largua nga Real Madrid… ja prapaskenat
Kjo zgjedhje nuk bazohet vetëm në një grindje të egos. Mjedisi tatimor spanjol, i cili është gjithnjë e më kufizues për të ardhurat e larta, peshon gjithashtu. Në vitin 2017, Ronaldo ishte objektivi i një hetimi nga autoritetet tatimore spanjole për mashtrim tatimor. Ai ndihet i braktisur nga klubi, ndërkohë që institucionet e tjera mbrojnë lojtarët e tyre në raste të ngjashme.
Për më tepër, dhoma e zhveshjes së Realit po ndryshon. Zinedine Zidane, trajneri ikonë dhe mbështetës i matur i Ronaldos, u largua nga klubi disa javë para tij. Ky lëshim i dyfishtë shënon fundin e një cikli. Në Madrid ka një ajër rindërtimi. Për Ronaldon, kjo mund të jetë koha e duhur për t’u larguar pa dëmtuar imazhin e tij.
Një valë tronditëse përtej fushës…
Kalimi i Ronaldos te Juventusi ka të bëjë më shumë sesa thjesht sport. Ai ilustron një ndryshim në menaxhimin e karrierës së yjeve të futbollit. Epoka e klubeve mbretërore po i lë vendin asaj të individëve të fuqishëm, të aftë për të rivizituar ekuilibrat. Juve po mbështet atmosferën e Ronaldos për të pushtuar tregje të reja, veçanërisht në Azi. Përfitimet komerciale janë të menjëhershme. Shitjet e bluzave po lulëzojnë dhe vlera e klubit në bursë po rritet. Futbolli padyshim po hyn në një logjikë të markës globale.
Në Madrid, mungesa e Ronaldos lë një boshllëk që vështirë të plotësohet. Klubi po përpiqet të gjejë një figurë kaq unifikuese dhe vendimtare. Trajektorja post-Ronaldo tregon sesi largimi i tij ka tronditur standardet, përfshirë ato të një gjiganti historik.
Një largim që flet shumë për futbollin e së nesërmes
Zgjedhja e Ronaldos nuk është teka e një ylli, por një simptomë e një ndryshimi të futbollit. Ai zbulon tensione të thella midis institucioneve sportive dhe figurave të globalizuara, midis strategjisë ekonomike dhe njohjes individuale. Me këtë largim, një epokë e tërë merr fund: epoka ku një klub mund të përmbajë, në vetvete, të gjithë dritën.
Edhe sot tifozët e Real Madridit lëkunden mes nostalgjisë dhe admirimit. Ronaldo, nga ana e tij, vazhdon rrugëtimin e tij diku tjetër, si një pushtues që nuk është kurrë i kënaqur. Po sikur, thellë në vetvete, largimi i tij të ishte vetëm preludi i një futbolli ku vetë lojtarët bëhen mjeshtra të lojës?
B.T (Dosja.al)
