Daut Dauti
Edhe sot më vjen e gjallë aroma e teshave të reja që i vishja për Bajram. I nuhasja teshat tërë natën- Natën e Bajramit – që do t’i vishja të nesërmen me me një gëzim të papërshkruar sa që më dukej se mëngjesi nuk do të agonte kurrë. Njësoj i nuhasja edhe librat e reja që i blinim në fillim të çdo shtatori kur fillonte viti shkollor.
Natën dhe Ditën e Bajramit shtëpia mbushej me aroma të ndryshme. Me atë të gjellërave të shumta, piteve, bakllavës … Festival i aromave të këndshme kur ngopeshim me mish dhe ëmbëlsira. Aroma e ushqimit bënte luftë për mbizotërim me atë të tekstileve të shtëpisë të pastuara me sapun dhe ‘Biljana’.
Dita e Bajramit ka qenë dita kur bënim edhe para dhe i futnim me kujdes në xhepat e rrobave të reja. Në mendjet tona ishim mbretër të një domeni të gjërë imagjinar. Pas dite mblidheshim në ndonjë skaj të lagjës për ‘turra – jaz’.
Asgjë më nuk është si atëherë. Më nuk i ndjejë aromat, por vishem si atëherë. (Për shkak të sistemit elektronik, xhepat i kam të zbrazët).
Gëzuar këtë festë të gjithëve duke dëshiruar që fëmijët e sotshëm t’i ndjejnë aromat dhe ta kenë gëzimin tim kur kam qenë në moshën e tyre.
