Shkruan: Xhevdet Mazrekaj
Kosova sot u shty drejt zgjedhjeve të reja, jo sepse nuk kishte kandidatë, jo sepse nuk kishte vullnet institucional, por sepse dikush punoi me metoda të njohura për ta prodhuar këtë krizë. Dështimi i formimit të Qeverisë nuk është aritmetikë parlamentare; është rezultat i një bllokade të ndërtuar, të orkestruar dhe të shtyrë nga interesa që shkojnë shumë përtej debatit të brendshëm kosovar.
Kjo nuk është kriza e parë politike e Kosovës — por është kriza e parë kaq e qartë, ku aktorët që punojnë kundër stabilitetit të vendit u shfaqën në një rresht të vetëm. Dhe rreshtimi i sotëm tregon shumë: kush dëshiron stabilitet për Kosovën dhe kush përfiton nga destabilizimi i saj.
Opozita e rrëzoi edhe Konjufcën – dhe me këtë rrëzoi alibinë e vet
Për muaj të tërë opozita deklaronte se “problemi është Albin Kurti”. Sot u vërtetua se ajo nuk po kundërshtonte Kurtin – por vetë idenë e formimit të qeverisë.
Glauk Konjufca ishte kandidati më i moderuar i mundshëm:
– me raporte komunikimi me partitë e pasluftës,
– i pranueshëm për shumë figura që kanë dominuar skenën politike gjatë dy dekadave të fundit,
– me profil më pak konfliktual sesa Kurti.
Nëse opozita do të kishte realisht interes për stabilitet, Konjufca do të ishte zgjedhja më e lehtë. Por opozita e refuzoi. Dhe refuzimi i saj e çon debatin nga politika e ditës drejt pyetjes së vërtetë:
Kush po e dirigjon krizën?
Lista Serbe dhe opozita shqiptare – në një votë të përbashkët
Fakti që Lista Serbe voton në të njëjtin drejtim me opozitën shqiptare është tregues i pamohueshëm i natyrës së krizës. Kjo nuk është as rastësi, as paralelizëm politik. Është përputhje interesi.
Serbia ka vite që punon ta paraqesë Kosovën si shtet jostabil, të papërgatitur për vetëqeverisje. Mosformimi i Qeverisë dhe bllokimi i buxhetit i shërbejnë pikërisht këtij synimi.
Për Beogradin, një Kosovë pa qeveri të funksionale është argument diplomatik, mjet presioni dhe provë e një narrative të vjetër: “Kosova nuk është e qëndrueshme pa Serbinë”.
Sot, opozita e Kosovës i dha Serbisë pikërisht atë që i duhej.
Tirana zyrtare – heshtja që thotë shumë
Nuk është sekret se Kryeministri i Shqipërisë ka kohë që synon një “zgjidhje finale” me Serbinë, duke e shtyrë dialogun drejt një marrëveshjeje që nuk përshtatet me interesat e Kosovës.
Në këtë kontekst, bllokada institucionale e Prishtinës i jep Tiranës një argument të ri: “Kosova nuk mund të ecë përpara pa kompromis të madh”.
Heshtja e Tiranës sot nuk është neutrale.
Është pjesë e lojës.
Është pjesë e krizës së dirigjuar.
Zërat e Beogradit në Prishtinë – më të zëshëm se kurrë
Nuk është rastësi që figurat që historikisht kanë rezonuar me narrativat e Beogradit dolën hapur kundër formimit të qeverisë.
Nuk është rastësi që disa prej tyre minimalizuan krimet e Millosheviqit.
Nuk është rastësi që sot festojnë dështimin institucional të Kosovës.
Kur këta zëra festojnë – Kosova duhet të shqetësohet.
LDK – devijimi më i rëndë politik dhe moral
LDK sot e braktisi traditën e Rugovës duke u rreshtuar me:
– ata që e kanë sharë Rugovën,
– ata që kanë relativizuar masakrat serbe,
– ata që e kanë futur në listë të zezë,
– dhe mbi të gjitha, me Listën Serbe të Radoiçiqit.
Ky nuk është thjesht pozicion politik.
Ky është humbje e identitetit politik të një partie që për tri dekada ka pretenduar të jetë boshti i shtetformimit.
Sot, LDK votoi siç ka dashur Serbia.
Zgjedhjet e reja – referendum për sovranitetin e Kosovës
Kosova shkon në zgjedhje të detyruara.
Por këto nuk do të jenë zgjedhje të zakonshme.
Do të jenë referendum për sovranitetin politik të vendit.
Pyetja nuk është më:
“Cili kandidat ju pëlqen?”
Pyetja është:
A do të vendosë Kosova vetë për fatin e saj, apo do të vendoset për të në Tiranë e Beograd?
Ose thënë më qartë:
A votoni për stabilitetin e Kosovës, apo për projektin e djeshëm të atyre që sot festuan me Listën Serbe?
Përfundim: Sot nuk u rrëzua qeveria – sot u zbulua një projekt
Dështimi i formimit të qeverisë ishte testi që i zbuloi të gjithë aktorët:
kush punon për Kosovën dhe kush punon për skenarin e dirigjuar që çon vendin drejt dobësimit institucional, krizës së vazhdueshme dhe zgjedhjeve të detyruara.
Kosova nuk u fut sot në zgjedhje nga pamundësia;
u fut nga një projekt që synon kontrollin e zhvillimeve politike përmes kaosit.
Në zgjedhjet që vijnë, vota nuk është thjesht e djathtë apo e majtë.
Nuk është kundër Kurtit apo pro Kurtit.
Nuk është për VV, LDK apo PDK.
Është votë për Kosovën.
Ose votë për ata që sot u bashkuan me Listën Serbe për ta futur Kosovën në krizë.
