Nga Elta Milori
autorja është Juriste
Në epokën e algoritmeve dhe inteligjencës artificiale, mund të duket se bota po i jep makinave mundësinë për të menduar. Por ne fakt nga ajo cfare po perjetojme kete periudhe, po kuptojme qe mendja njerëzore mbetet dritarja e vetme drejt kuptimit, një univers i brendshëm që asnjë kod inteligjent nuk mund ta kapë.
Mendja jonë, mendja njerzore, krijon ide nga boshllëku, shikon lidhje ku të tjerët shohin kaos, dhe shpreh emocione që asnjë makineri nuk mund t’i përjetojë. Ajo ndien gëzim, dhimbje, empati dhe pasion; ajo ndien thellësinë e botës dhe e përkthen atë në art, shkencë dhe filozofi.
Në të njëjtën kohë, mendja jonë është udhëheqëse morale. Ajo pyet çfarë është e drejtë, çfarë është e gabuar.
Ndërsa makinat mund të rendisin të dhëna, vetëm mendja jonë kupton nuancën e drejtësisë dhe ndjen përgjegjësi. Ajo ka aftësinë për të reflektuar mbi veprimet tona, për të mësuar nga përvoja dhe për të ndërtuar kuptim nga çdo situatë, çdo gabim dhe çdo sukses.
Në një botë ku AI mund të krijojë libra, muzikë ose poezi, mendja njerëzore mbetet qendra e vërtetë e inovacionit dhe kreativitetit. Ajo nuk konkuron me makineritë, ajo i përdor ato si pasqyrë për të zgjeruar horizontet e saj, për të përforcuar vizionin dhe për të thelluar njohurinë.
Mendja njerëzore është një univers brenda nesh e gjallë, e ndjeshme dhe e pakapshme. Ajo është arti që ndriçon teknologjinë, morali që e udhëheq atë dhe kreativiteti që e bën jetën të kuptueshme. Në epokën e AI , ajo nuk humbet, përkundrazi, bëhet më e vlefshme se kurrë. Sepse çdo algoritëm mund të përpunojë të dhëna, por vetëm mendja njerëzore mund të japë kuptim, bukuri dhe vlerë.
