Shkruan: Muhamer Pajaziti
Pak para zgjedhjeve presidenciale dhe parlamentare, Ali Ahmeti e vizitonte shpesh Gostivarin dhe liderin e Aleancës për Shqiptarët Arben Taravarin.
Ahmeti i ofroi një tavolinë suedeze Taravarit, i cili mund të zgjidhte, 8 deputetë në lista, postin e kryeministrit, ose kandidat konsensual për president që do kalonte pa probleme në raundin e dytë.
Joshja ishte e madhe, por Taravarin bëri gjestin që do mbahet mend në histori, vendosi të mos e braktisë shpresën opozitare, votuesin e guximshëm opozitar që lufton për 20 vite për rrotacion politik dhe demokratizim të skenës politike shqiptare.
Taravari vendosi t’a dëgjoj zërin e votuesit besnik të Aleancës për Shqiptarët, i cili për shumë vite s’pajtohet me korrupsionin dhe krimin e organizuar, s’pajtohet me keqqeverisjen.
Taravari do mbahet mend si politikani që vendosi të mos zgjedh interesin personal dhe benefitet përballë interesit kombëtar.
Një pjesë e vogël e partisë, shumica funksionar, zgjodhën pushtetin dhe përfitimet, përball kauzës që kishte luftuar për shumë vite. Për një rrogë shteti e braktisën kauzën e tyre.
Politika është mision, në të cilin duhesh të lësh gjurmë dhe punë të mira, ndryshe ma mirë mos qofsh!.
